Duke kerkuar dhe shikuar ne kutine e kujtimeve midis shume gjerave te tjera gjeta edhe kete .
Ky eshte hartimi im i matures ku nder tre temave qe kishim njera ishte teme e lire . Hartimi im titullohej "Imazhet e nje mengjesi" dhe une po e postoj ne kete blog.
"E fresket si gjethet e zbehta
te lageshta te zambakut
Ajo u shtri krah meje ne agim"
Ishin vargjet e nje poezie qe e kisha lexuar diku e tani nuk po e kujtoja dot,por qe i shkonin pershtat katij mengjesi te jashtzakonshem.
Tek meditoja keshtu ne ato momente nje drithme me pershkroi cdo qelize te trupit. E ndjeja qe i gjithe trupi me pulsonte e dridhesha i teri.
"- C'te jene valle,emocione,ankth? Apo te dyja bashke?"
Si per ta lehtesuar sado pak veten nga ai ankth qe me kishte pllakosur gjithe trupin shikimi im i mjegullt ngulitej diku me tej tek Ajo. Ecte ne menyre te perkujdesur ndersa floket e saj te hedhura mbi supe ia ledhatonte ai flladi i lehte mengjesor........
-Oh ! Ajo menyre te ecuri krenare e ngacmuese njekohesisht,ajo dridhja e ijeve nen rrobat e ngushta,perkulja melankolike e kokes drejt shpatulles,leshonin nje thirrje te paperballueshme. Por me pelqente ashtu krenare dhe e ndergjegjshmeper humbjen e saj dhe pse pertej asaj terheqje misterioze nuk dija si te shkoja.
Qe isha i dashuruar kjo nuk kishte pike dyshimi ,por ishte nje ndjenje e vecante qe ndoshta ne nje kendveshtrim objektiv shprehte qarte ate sens fataliteti,nenshtrimi dhe goditjeje qe leshonte mesazhi trupor i saj.
Ishte takimi yne i pare dhe qe do te me sherbente si zgjidhje per te dale nga nje udhekryq ose si nje pergjigje per shume pyetje qe i beja vetes e qe me dukeshin pa pergjigje.......
U pershendetem dhe njekohesisht u perqafuam fort dhe ashtu prane njeri tjetrit morem rrugen nen permet e larta qe na rrinin mbi krye si kurore. Shpeshhere e shikoja me vemendje dhe gjithmone me tingellonin ne vesh pyetjet qe ia kisha drejtuar sa e sa here vetes e qe ne ato momente me dukeshin pa kuptim.
E si do te mund dukeshin te kuptimta keto fjale para asaj mrekullie qe s'kishte te krahasuar,para atyre syve te shndritshem te cilet te linin te kuptoje gjithcka,para atyre buzeve te njoma te thara nga etja ,para atij gjoksi te bukur e te brishte ,ku edhe vete natyra do te perulej pa thene asnje fjale.
- Eh! Ndoshta tani do te merrnin jete edhe ato kenge dashurie qe i kam shkruar e belbezuar mbremjeve me hene e gjithnje i permalluar ,te lindura nga nje fantazi e kulluar rinore qe kjo mrekulli,kjo zane mali u dha jete.
Pra ishte kjo mrekulli qe do ti kendonte me vone edhe ketyre casteve te magjishme kenge,por qe tashme i kishim krijuar te dy duke lundruar neper kato imazhe te kesaj dite dhe duke kenduar vargje te ketyre kengeve qe do te perbejne refrenin e gjithe jetes tone.
Shkruar nga PELLUMB BEQO -1993
Shkruar nga PELLUMB BEQO -1993